آلبومین پروتئینی است که توسط کبد ساخته می شود. این ماده حدود 60٪ از کل پروتئین موجود در خون را تشکیل می دهد و نقش های زیادی را در بدن ایفا می کند. این آزمایش میزان آلبومین خون را اندازه گیری می کند.

آلبومین از نشت مایعات از رگ های خونی، مواد مغذی بافت ها و انتقال هورمون ها، ویتامین ها، داروها و موادی مانند کلسیم در بدن جلوگیری می کند. زمانی که شرایط به گونه ای است که در تولید آلبومین توسط کبد اختلال ایجاد می شود، تجزیه پروتئین افزایش می یابد، دفع پروتئین از طریق کلیه ها افزایش می یابد و یا حجم پلاسما افزایش می یابد، ممکن است سطح آلبومین به میزان زیاد یا کم کاهش یابد.

دو دلیل مهم کاهش آلبومین خون شامل موارد زیر است :

• بیماری شدید کبدی : از آنجا که آلبومین توسط کبد تولید می شود، با از بین رفتن عملکرد کبد سطح آن ممکن است کاهش یابد. با این حال این موضوع به طور معمول فقط هنگامی اتفاق می افتد که کبد به شدت آسیب دیده باشد.
• بیماری کلیه : یکی از کارکردهای کلیه ها، محافظت از پروتئین های پلاسما مانند آلبومین است تا هنگام تولید ادرار، آن ها به همراه مواد زائد دفع نشوند. آلبومین در غلظت های زیادی در خون وجود دارد، و هنگامی که کلیه ها به درستی کار می کنند، تقریبا هیچ آلبومینی در ادرار از دست نمی رود. با این حال اگر کلیه های فرد آسیب دیده یا بیمار شوند، شروع به از دست دادن توانایی خود در حفظ آلبومین و پروتئین های دیگر می کنند. این موضوع اغلب در بیماری های مزمن مانند دیابت و فشار خون بالا مشاهده می شود. در سندرم نفروتیک، مقادیر بسیار زیادی آلبومین از طریق کلیه ها از بین می رود.

آزمایش آلبومین ممکن است به همراه سایر آزمایشات موجود در پانل هایی مانند یک پانل متابولیک جامع (CMP) برای ارزیابی وضعیت کلی سلامت مورد استفاده قرار گیرد. این آزمایشات همچنین ممکن است برای کمک به تشخیص بیماری ها و نظارت بر شرایط یا معالجه انجام شوند. میزان آلبومین در بسیاری از بیماری ها و اختلالات مختلف می تواند کم باشد. نتایج غیر طبیعی ممکن است نشانگر نیاز به آزمایش بیشتر باشد.

علاوه بر این ، آزمایش آلبومین ممکن است به عنوان بخشی از پانل کبد برای ارزیابی عملکرد کبد یا با کراتینین و نیتروژن اوره خون (BUN) به عنوان بخشی از پانل کلیوی برای ارزیابی عملکرد کلیه درخواست شود. همچنین ممکن است آلبومین درخواست شود تا وضعیت تغذیه ای فرد ارزیابی شود.

این آزمایش به طور معمول به عنوان بخشی از آزمایش خون در معاینات بالینی انجام می شود.

آلبومین ممکن است همراه با سایر آزمایشات، هنگامی که علائم و نشانه هایی از اختلال کبدی وجود دارد انجام شود.

علایم اختلالات کبدی مانند :

• زردی چشم یا پوست (یرقان)
• ضعف و خستگی
• کاهش وزن غیر عادی
• از دست دادن اشتها
• تورم شکم و یا درد
• ادرار تیره و مدفوع روشن
• خارش

این آزمایش ممکن است هنگامی انجام شود که علائم و نشانه‌های سندرم نفروتیک وجود داشته باشد، مانند:

• تورم یا پف کردن، به خصوص در اطراف چشم یا صورت ، مچ دست، شکم، ران یا مچ پا
• ادرار فومی، خونی یا قهوه ای
• کاهش مقدار ادرار
• مشکلات ادراری مانند احساس سوزش یا ترشحات غیر طبیعی در هنگام دفع ادرار یا تغییر در دفعات دفع ادرار به خصوص در شب
• درد پهلو (فلانک)، زیر دنده ها و در نزدیکی محل کلیه ها
• فشار خون بالا

پزشک معالج ممکن است آزمایش آلبومین را برای بررسی یا نظارت بر وضعیت تغذیه درخواست دهد. از آنجا که سطح آلبومین علاوه بر سوء تغذیه به شرایط مختلفی پاسخ می دهد، کاهش آلبومین باید با دقت ارزیابی شود.

نتایج آزمایش آلبومین به همراه تست های دیگر انجام شده، مانند آزمایش های موجود در CMP، پانل متابولیک پایه (BMP)، پانل کبدی یا پانل کلیوی ارزیابی می شود.

سطح آلبومین پایین ممکن است نشانه ای از این باشد که تحقیقات و آزمایشات بیشتری نیاز است. آلبومین کم ممکن است یک وضعیت موقتی را منعکس کند که خود برطرف می شود یا ممکن است یک بیماری حاد یا مزمن را نشان دهد که نیاز به درمان دارد.

زمانی که شرایط به گونه ای است که در تولید آلبومین توسط کبد اختلال ایجاد می شود، تجزیه پروتئین افزایش می یابد، دفع پروتئین از طریق کلیه ها افزایش می یابد و یا حجم پلاسما افزایش می یابد، ممکن است سطح آلبومین به میزان زیاد یا کم کاهش یابد. بسته به سابقه پزشکی، علائم و نشانه ها و معاینه فیزیکی، آزمایش های اضافی ممکن است برای بررسی نتیجه پایین انجام شود.

آلبومین کم می تواند نشان دهنده بیماری کبدی باشد. آزمایشات آنزیم کبدی یا پانل کبدی ممکن است درخواست شوند تا دقیقاً نوع بیماری کبدی مشخص شود. با این وجود فرد ممکن است تا زمانی که بیماری به مرحله پیشرفته برسد، سطح آلبومین نرمال یا تقریباً نرمال همراه با بیماری کبدی داشته باشد. به عنوان مثال در مبتلایان به سیروز، آلبومین به طور معمول (اما نه همیشه) پایین است در حالی که در بیشتر بیماری های مزمن کبدی که به سیروز پیشرفت نکرده اند، آلبومین معمولا طبیعی است.

مقادیر کم آلبومین می تواند منعکس کننده بیماری های کلیوی باشد که در آن کلیه ها نمی توانند مانع از نشت آلبومین از خون در ادرار و از بین رفتن آن شوند. در این حالت ممکن است مقدار آلبومین یا پروتئین موجود در ادرار نیز اندازه گیری شود (به آلبومین ادرار مراجعه کنید) یا آزمایشاتی برای کراتینین و BUN یا یک پانل کلیوی درخواست شود.

مقادیر کم آلبومین همچنین در التهاب، شوک و سوء تغذیه مشاهده می شود. این موضوع ممکن است با شرایطی دیده شود که بدن به درستی پروتئین را جذب و هضم نکند، مانند بیماری کرون یا بیماری سلیاک یا شرایطی که در آن حجم زیادی از پروتئین از روده ها از دست می رود.

آلبومین کم ممکن است در شرایط زیر دیده شود :

• عفونت
• سوختگی ها
• عمل جراحی
• بیماری مزمن
• سرطان
• دیابت
• تیروئید کم کار (کم کاری تیروئید)
• سندرم کارسینوئید
• افزایش حجم خون به دلیل نارسایی احتقانی قلب و گاهی اوقات حاملگی

سطح بالای آلبومین ممکن است در زمان کمبود آب بدن مشاهده شود، اگرچه این آزمایش به طور معمول برای نظارت یا تشخیص این موضوع استفاده نمی شود.