لاکتات دهیدروژناز (LD یا LDH) آنزیمی است که در تولید انرژی دخیل است و تقریبا در تمام سلول های بدن یافت می شود و بالاترین میزان آن در سلول های قلب، کبد، ماهیچه ها، کلیه ها، ریه ها و سلول های خونی وجود دارد. باکتری ها هم LD تولید می کنند. این آزمایش میزان LD در خون یا بعضی اوقات مایعات بدن را اندازه گیری می کند.

LD خون 

معمولا در بخش مایعات خون (سرم یا پلاسما) فقط مقدار کمی LD قابل تشخیص است. وقتی سلول آسیب دیده یا از بین می رود، LD از سلول ها به داخل سرم رها می شود. بنابراین سطح LD خون یک نشانگر غیر اختصاصی برای وجود آسیب بافت در جایی از بدن است. به خودی خود  نمی توان از این فاکتور برای شناسایی علت اصلی یا محل آسیب سلولی استفاده کرد. با این وجود ممکن است در ارتباط با سایر آزمایش های خون، برای ارزیابی و  یا نظارت بر شرایطی که منجر به آسیب بافتی می شود، مانند بیماری های کبدی یا خونی یا سرطان، انجام شود.

LD سیالات بدن

بعضی اوقات وقتی در ناحیه خاصی از بدن مانند مغز، قلب یا ریه آسیب دیدگی، التهاب یا عفونت وجود داشته باشد، مایعات جمع می شوند یا اجزای تشکیل دهنده مایعات تغییر می کند. سطح LD موجود در مایعات ممکن است در تعیین علت این امر مفید باشد. به عنوان مثال وقتی فرد مبتلا به مننژیت باکتریایی باشد، LD به طور معمول در مایع مغزی نخاعی زیاد می شود. از آزمایش LD همچنین می توان در کنار سایر آزمایشات برای تعیین اینکه آیا تجمع مایع، مثلاً در اطراف قلب یا ریه ها یا در حفره شکمی، ناشی از آسیب یا التهاب (اگزودات) است یا به دلیل عدم تعادل فشار مایعات داخل رگ های خونی و سطح پروتئین خون است (ترانسودات). مقاله ی آنالیز مایعات بدن، مایعاتی را که ممکن است با استفاده از آزمایش LD ارزیابی شوند، ذکر کرده است.

تست لاکتات دهیدروژناز (LD یا LDH) یک آزمایش غیر اختصاصی است که ممکن است در ارزیابی تعدادی از بیماری ها و شرایط مورد استفاده قرار گیرد.

آزمایش LD خون ممکن است در موارد زیر استفاده شود :

• به عنوان یک شاخص کلی از وجود و شدت آسیب حاد یا مزمن بافتی
• شناسایی و نظارت بر شرایط پیشرونده مانند کم خونی (از جمله آنمی همولیتیک و کم خونی مگالوبلاستیک) یا عفونت های شدید
• برای کمک به تعیین مرحله، پیش آگهی، و یا نظارت بر درمان (یعنی شیمی درمانی) سرطان ها (از جمله تومورهای سلول های زایا (مثلاً برخی از انواع سرطان بیضه و سرطان تخمدان)، لنفوم، لوسمی، ملانوما و نوروبلاستوما)

آزمایش LD بر روی مایعات بدن به دلایل مختلف انجام می شود :

• برای کمک به ارزیابی مایع مغزی نخاعی و تمایز بین مننژیت باکتریایی یا ویروسی
• برای ارزیابی سایر مایعات بدن مانند مایع جنب، مایعات صفاقی یا مایعات پریکارد و کمک به تعیین اینکه آیا تجمع مایع ناشی از آسیب یا التهاب (اگزودات) است یا به دلیل عدم تعادل فشار مایعات داخل رگ های خونی و سطح پروتئین خون است (ترانسودات). این اطلاعات در راهنمایی درمان مفید هستند.

مقاله آنالیز مایعات بدن، مایعاتی را که ممکن است با استفاده از آزمایش LD ارزیابی شوند، ذکر کرده است.

آزمایش خون

هنگامی که پزشک معالج گمان می کند که یک بیماری یا اختلال باعث ایجاد برخی از آسیب های سلولی یا بافتی می شود، سطح LD ممکن است همراه با آزمایش های دیگر مانند صفحه متابولیک جامع (CMP) درخواست شود. اگر LD بالا برود، آزمایش های خاص تر مانند ALT ،AST یا ALP ممکن است در تشخیص بیماری کمک کرده و به تعیین ارگان بیمار کمک کند. هنگامی که مشکل حاد یا مزمن تشخیص داده شود، سطح LD تام ممکن است در فواصل منظم برای نظارت بر پیشرفت وضعیت درخواست شود.

همچنین ممکن است سطح LD گاهی اوقات که فرد دچار تروما یا آسیب دیدگی عضلانی است در خواست شود یا در صورت بروز علائم و کم خونی همولیتیک در افراد درخواست شود.

آزمایش LD ممکن است وقتی فرد مبتلا به سرطان است، به طور منظم انجام شود.

آزمایش مایعات بدن

هنگامی که فرد علائم و نشانه های مننژیت را داشته باشد یا کسی که تجمع مایعات اطراف قلب، ریه ها یا شکم دارد، این آزمایش ممکن است انجام شود.

آزمایش خون

سطح بالای LD معمولا نوعی از آسیب بافت را نشان می دهد. سطح LD به طور معمول با شروع تخریب سلولی افزایش می یابد، پس از مدتی اوج می رسد، و سپس شروع به کاهش می کند. سطح LD در شرایط متنوعی بالا می رود که نشان دهنده توزیع گسترده آن در بافت ها است.

سطح بالایی از LD در موارد زیر قابل مشاهده است :

• کم خونی همولیتیک
• کم خونی بدخیم (کم خونی مگالوبلاستیک)
• عفونت هایی مانند مونونوکلئوز عفونی (مونو)، مننژیت، انسفالیت و HIV
• سپسیس
• انفارکتوس روده، میوکارد (قلبی) و ریه (ریوی)
• بیماری حاد کلیه
• بیماری حاد کبدی
• آسیب حاد عضلانی
• پانکراتیت
• شکستگی استخوان
• سرطان بیضه، لنفوم یا سرطان های دیگر
• شوک شدید
• کمبود اکسیژن (هیپوکسی)

LD بالای خون ممکن است نشان دهد که درمان سرطان (مثلاً شیمی درمانی) موفقیت آمیز نبوده است. سطح بالای LD یک پروگنوز بد برای مبتلایان به سرطان است.

با وجود برخی از بیماری های مزمن و پیشرونده، ممکن است سطح LD خون در حد متوسط ​​ افزایش یابد.

سطح پایین و طبیعی LD معمولاً مشکلی را نشان نمی دهد. سطح کم گاهی اوقات که کسی مقدار زیادی اسید اسکوربیک (ویتامین C) مصرف می کند، مشاهده می شود.

مایعات بدن 

• مایع مغزی نخاعی : LD زیاد در مایع مغزی نخاعی نشان می دهد که مننژیت به احتمال زیاد توسط باکتری ها ایجاد شده است، در حالی که سطح پایین یا نرمال نشان دهنده مننژیت ویروسی است.
• LD بالا نشان می دهد که مایع پریکارد، مایع صفاقی یا مایع جنب ناشی از اگزودات است، در حالی که سطح پایین نشان می دهد که ناشی ازترانسودات است. ترانسودات ها معمولاً در اثر نارسایی احتقانی قلب یا سیروز ایجاد می شوند. اگزودات ها چندین دلیل ممکن دارند و معمولاً برای تعیین علت نیاز به آزمایش های اضافی دارند.