تروپونین ها گروهی از پروتئین های موجود در فیبرهای عضلانی اسکلتی و قلبی هستند که انقباض عضلات را تنظیم می کنند. آزمایشات تروپونین سطح تروپونین مخصوص قلب را در خون اندازه گیری می کند تا به تشخیص آسیب قلبی کمک کند.

سه نوع پروتئین تروپونین وجود دارد : تروپونین C، تروپونین T و تروپونین I. تروپونین C با اتصال به کلسیم انقباض را شروع می کند و تروپونین I را به حرکت در می آورد تا پروتئین هایی که فیبر ماهیچه را کوتاه تر می کنند بتوانند منقبض شوند. تروپونین T اتصال کمپلکس تروپونین را به فیبرهای ماهیچه ای محکم می کند. تفاوت زیادی در تروپونین C ماهیچه های اسکلتی و قلبی وجود ندارد، اما اشکال تروپونین I و تروپونین T در این دو عضله متفاوت هستند. اندازه گیری مقدار تروپونین T یا تروپونین I در خون می تواند به شناسایی افرادی که آسیب قلبی را تجربه کرده اند، کمک کند.

به طور طبیعی تروپونین در مقادیر بسیار ناچیز و غیر قابل کشف در خون وجود دارد. هنگامی که آسیب به سلول های عضلانی قلب وجود دارد، تروپونین در خون آزاد می شود. هرچه صدمه ی وارد شده به قلب بیشتر باشد، غلظت خونی تروپونین بیشتر می شود. در وهله اول از تست های تروپونین برای کمک به تعیین اینکه آیا فرد دچار حمله قلبی شده است یا خیر استفاده می شود. تست تروپونین همچنین ممکن است در ارزیابی برای سایر آسیب های قلبی مفید باشد.

بسیاری از آزمایشگاه های ایالات متحده از زمان تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) در سال 2017 از آزمایشات تروپونین با حساسیت بالا استفاده می کنند. از آنجا که این نسخه از آزمایش حساس تر از نسخه های قبلی است، زودتر مثبت می شود و ممکن است در تشخیص آسیب های قلبی و سندرم کرونر حاد کمک کند. آزمایش hs-troponin همچنین ممکن است در افرادی که دچار آنژین پایدار هستند و حتی در افرادی که علائم ندارند هم انجام شود. هنگامی که در این افراد تروپونین زیاد شود، نشان دهنده افزایش خطر بروز حوادث قلبی(مانند سکته‌های) در آینده قلبی است.

هنگامی که یک فرد دچار سکته قلبی می شود، سطح تروپونین های قلبی خاص I و T می توانند در 3 یا 4 ساعت پس از آسیب در خون بالا بروند و ممکن است برای 10 تا 14 روز بالا باقی بمانند.

آزمایشات تروپونین با حساسیت بالا در درجه اول برای کمک به تشخیص حمله قلبی و رد سایر شرایط با علائم مشابه انجام می شود. آزمایش تروپونین I یا تروپونین T می تواند انجام شود. معمولاً آزمایشگاه یکی از این دو آزمایش را ترجیح می دهند. غلظت این دو فاکتور متفاوت است، اما هر دو اساساً یک اطلاعات را ارائه می دهند.

آزمایش های تروپونین گاهی اوقات برای ارزیابی افراد در اثر آسیب قلبی ناشی از دلایل دیگری غیر از سکته و تمایز علائمی مانند درد قفسه سینه که ممکن است به دلایل دیگر باشد، انجام می شوند. همچنین ممکن است این آزمایش برای ارزیابی افراد مبتلا به آنژین نیز انجام شود.

آزمایش های تروپونین بعضی اوقات همراه با سایر نشانگرهای قلبی مانند CK-MB یا میوگلوبین درخواست می شوند. با این حال تروپونین تست ارجاعی برای حمله قلبی است زیرا بیشتر از سایر آزمایشات (که ممکن است در خون با آسیب عضلات اسکلتی بالا روند) برای قلب اختصاصی است و برای مدت زمان طولانی تری بالا می رود.

معمولاً وقتی شخصی مشكوك به مشكل قلبی برای اولین بار وارد اورژانس می شود، آزمایش تروپونین بلافاصله برای او انجام می شود و به دنبال آن یك سری آزمایشات تروپونین طی چند ساعت انجام می شوند.

ممکن است در صورت بروز علائمی مانند موارد ذکر شده در زیر، حمله قلبی محتمل باشد و آزمایش انجام شود. توجه داشته باشید که همه افراد دچار درد قفسه سینه نخواهند شد و زنان نیز بیشتر از آقایان دچار علائم غیرمعمول می شوند.

• درد قفسه ناراحتی و  یا فشار سینه (شایع ترین علامت)
• ضربان قلب سریع یا اختلال در ضربان
• تنگی نفس و یا مشکل در تنفس
• خستگی
• حالت تهوع و استفراغ
• عرق سرد
• احساس سبکی سر
• خستگی مفرط
• درد در کمر، بازو، فک، گردن یا معده

در افراد مبتلا به آنژین پایدار، آزمایش تروپونین ممکن است در موارد زیر انجام شود :

• بدتر شدن علائم
• بروز علائم در زمان استراحت فرد
• عدم بهبود علائم با درمان

این ها همه علائم ناپایدار بودن آنژین هستند که خطر حمله قلبی یا سایر مشکلات جدی قلبی را در آینده نزدیک افزایش می دهند.

بالا رفتن تروپونین حتی در مقادیر اندک ممکن است نشانگر درجاتی از آسیب به قلب باشد. هنگامی که سطح تروپونین در یک فرد به طور قابل توجهی بالا باشد و به ویژه افزایش و یا افت در نتایج حاصل از یک سری آزمایشات انجام شده در طی چند ساعت مشاهده شود، در این صورت احتمال دارد که فرد دچار حمله قلبی یا نوعی آسیب قلبی باشد. سطح تروپونین در 3 تا 6 ساعت پس از آسیب قلبی می تواند در خون افزایش یابد و ممکن است برای 10 تا 14 روز بالا بماند.

افزایش سطح تروپونین به تنهایی برای تشخیص یا رد حمله قلبی مورد استفاده قرار نمی گیرد. معاینه فیزیکی، سابقه بالینی و نوار قلب نیز مهم هستند. پزشک ممکن است که میزان تروپونین را در یک سری آزمایشات تحت نظر بگیرد تا ببیند که آیا تروپونین به طور پایدار افزایش یافته است یا طی چند ساعت روند افزایشی یا کاهشی داشته است.

در مبتلایان به آنژین، افزایش تروپونین ممکن است نشان دهد که وضعیت آن ها رو به وخامت است و در معرض خطر حمله قلبی هستند.

همچنین ممکن است سطح تروپونین با سایر شرایط قلبی مانند میوکاردیت (التهاب قلب)، تضعیف قلب (کاردیومیوپاتی) یا نارسایی احتقانی قلب افزایش یابد. با شرایطی که ارتباطی به قلب ندارند مانند عفونت های شدید و بیماری کلیوی هم ممکن است سطح تروپونین افزایش یابد.

مقادیر طبیعی تروپونین در اندازه گیری های سریالی در طی چند ساعت بدین معنی است که بعید است قلب فرد آسیب دیده باشد و علائم و نشانه ها ممکن است ناشی از علتی باشد که به قلب ارتباطی ندارد.